8 tm 13 juli Sofia -Amsterdam

De afgelopen dagen waren niet de meest leuke of actieve , het langzame verloop van de Coronainfectie maakt me wat onrustig.

Ik blijf zoveel mogenlijk op mijn kamer, hooguit 1 keer per dag verlaat ik de kamer voor een bezoek aan de Lidl een paar honderd meter van het hotel. Fruit, water en brood met huzarensalade. 1 hooguit 2 dagen lekker. Ik eet het 4 dagen, door gebrek aan inspiratie of zin er moeite voor te doen.

De verveling bestrijd ik met een overvloed aan oude afleveringen van Suits op Netflix. Maar ook dat verveeld na een paar seizoenen😄.

Uiteindelijk voel ik me maar 2 dagen echt ziek de andere dagen zijn ok. Wat keelpijn en misschien wat verhoging misschien, maar de onzekerheid of ik woensdag kan vliegen blijft.

Tot afgelopen maandag. In de avond zijn de klachten zo goed als verdwenen, dinsdag helemaal. Dinsdagnacht sta ik om 03:15 naast mijn bed. Douche pak mijn tas en neem een taxi naar het vliegveld. Allereerst laat ik mijn rugtas sealen ivm de chaos op Schiphol. Uiteindelijk weet ik niet zeker of ik de tas wel mee zal krijgen bij de uitgifte op Schiphol en ik wil voorkomen dat mijn dure kampeerspullen uit de tas worden gejat.

Check in en douane gaan voortvarend alleen vertrekt het vloegtuig met 20 min. vertraging. Dat valt alles mee. En vlieg ik dan eindelijk terug naar huis.

Het is het einde van een lange reis aan de ene kant jammer, ik heb zo veel beleefd. Maar ook ben ik blij eindelijk terug naar huis te gaan.

Een kleine 2000 km heb ik in totaal gelopen. Minder dan gepland, maar intensief.
Alleen, maar ook de beste reisgenoten die ik me had kunnen wensen. De herinneringe:)?

De tweede week Italië met Petra, jeetje wat vielen de eerste kilometers zwaar! Maar desondanks was het super gezellig en hebben we in de avonden lekker gegeten😋. Fijn dat je er bij was!

Verliefde Albanese havenpolitie-agente (op Marcus😅). Kilometers omlopen vanwege een rekenfout in mijn route. Een feest in Struga.

Met Erik door het weergaloos gastvrije Noord Macedonië. Samen onder een camouflagezeil om uit het zicht te blijven van de boeren tijdens het wildkamperen. Het survivalen in een ondoordringbaar rietveld omringd door metershoge bramen.

Met Ruben door door de hitte van Noord Griekenland. Opgesloten zitten in een berghut en uitbreken door midden in de nacht de tralies te forceren. Tijdens onweersstormen de bergen door, door en door natgeregend.

Alleen op een berg, gered door de brandweer. Met mijn broer 37 km dwars door een afgesloten gebied met een bijna te kort aan water en de dezelfde dag afsluiten met een rockconcert tot in de kleine uurtjes....

Petra & mannen bedankt!

Verder zal ik mij zeker herinneren de mooie ontmoetingen, de onverwachte hulp van onbekenden en de overweldigend mooie natuur.

Wandelen, de langzaamste manier van reizen, blijft voor mij de mooiste. Onbekenden leren kennen ongeacht wie of wat de ander is. Wandelen met een backpack geeft er toch altijd de meeste aanleiding toe. En in de natuur heb je met gemiddeld 4 km per uur alle tijd om de omgeving in je op te nemen. Meer dan 200 nieuwe planten, 100+ vogels, 50+ soorten vlinders. Etc. Het kon eenvoudig niet op! 🤗

Het is vast niet de laatste keer dat ik een rugttas omhang. Vraag is waar en wanneer.
Voor nu zit het er op en ik ben blij weer thuis te zijn.

Ik moet afsluiten, ik zie het Ijsselmeer, we gaan zo landen.

Iedereen bedankt voor het via mijn blog meelezen en meeleven. We zien elkaar vast snel!