3/7 Yagodina - Dospat

Tijdens de lunch besluit ik met de auto naar Dospat te gaan. Raicho belt de gids en ik kan voor een redelijk bedrag met een auto mee.

Eerst ga ik samen met Raicho terug naar de hut om wat nieuw mais en appels te halen (om de beren te lokken). Appels ia een idee van Raicho, sinds de laatste twee nachten niet succesvol waren voor hem omdat hij een beer wil fotograveren bij daglicht. 

Bij de bunker nemen we afscheid. Raicho heeft me nog gevraagd nog wat te blijven. Maar ik heb minder geduld dan hij, en om nog een nacht stil te zitten zie ik niet zo zitten. De afgelopen dagen waren absoluut leuk en gezellig maar ik heb het gevoel verder te moeten. Raicho nodigt mij uit om in de toekomst nog eens af te spreken, om te hiken of naar een natuurpark te gaan. Een goed idee, hij is goed gezelschap en Raicho kent de plaatsen.

Ik heb nog een week en wil nog naar het Rila gebergte. Lopend heb ik daar geen tijd meer voor aangezien ik voor zaterdag 9 juli een vlucht naar huis heb geboekt.

Onderweg raak ik aan de praat met de jongeman die mij rijdt. Hij is 22 en spreekt prima Engels. Aan het begin van de Corona pandemie is hij gaan studeren. Voor leraar Engels en Biologie op het voortgezet onderwijs. Alles via het internet en sommige leraren vonden het niet eens de moeite om digitaal les te geven. Een van de redenen dat hij voor een bepaald vak een onvoldoende haalde. In een gesprek met de leraar was er tegen betaling veel mogenlijk, betaalde hij niet zou hij het volgende jaar veel problemen krijgen, aldus de leraar....  Hij was boos geworden en heeft zijn studie afgebroken. Een vriendin van hem had met dezelfde leraar een soortgelijk probleem maar mocht met "diensten" betalen, ook zij haakte af🤨🤯.

Of er dan niets aan te doen is vraag ik hem. Nee zegt hij, klagen zou niet helpen. Corruptie is overal. Het maakt uit wie je kent. Zo geeft hij een voorbeeld uit het nieuws van een paar jaar geleden: een bekende Bulgaar wordt achterop gereden bij een stoplicht. De dader 19 jaar dronken en onder invloed van drugs. Zijn ouders hebben goede connecties. En dus wordt de dader nooit veroordeeld. 

Het is de realiteit hier in dit land, hoe triest het ook is. Mij maakt het boos. Het maakt weer eens extra duidelijk hoe goed we het in Nederland hebben.

In Dospat check ik in het enige hotel in waar iets te doen lijkt. Er is desonsdanks niemand bij de receptie. Wel zit er een dame in het restaurant, die mij wel heeft opgemerkt maar niet groet of reageert. Na een minuut of 5 wachten spreek ik haar aan en vraag of er niemand van het hotel aanwezig is....

Tot mijn verbazing loopt ze naar de receptie en met duidelijk niet veel enthousiasme krijg ik van haar een sleutel. 17,50 euro aub..werkelijk hoe kun je zo in een hotel werken! 🙄

Als ik op de kamer kom blijkt deze gebruikt en niet schoongemaakt. Terug bij de receptie dow ik bij de dame mijn beklag en krijg zonder veel omhaal een andere kamer. Ditmaal loopt zij mee, maakt excuses en lijkt niet onaardig of zo... vreemd.. maar goed ik heb onderdak.

Vervolgens ga ik naar het restaurant voor wat eten. Er is een geweldige tuin en het eten is prima. Ik raak wat aan de praat met de dame van eerder. Ik vraag haar naar de vertrektijden van de bus de volgende dag 11:00 uur. Ze zal.me in de ochtend laten zien waar de bushalte is. Maar al die tijd is zij in gesprek via facetime en verbreekt de verbinding ook niet als gasten haar aandacht nodig hebben.... erg bijzonder....

Bij het betalen kom ik er achter wat we aan de hand is. Dat deze dame niet geboren is voor het werk dat ze doet is me al duidelijk geworden. Ze blijkt 4 maanden geleden uit de Oekraïne gevlucht en is hier beland. Ze woont in het hotel en werkt er ook. 

Zo zie je maar, er is altijd een verhaal dat je niet verwacht..

S'avonds eet ik in een leuk eettentje een paar honderd meter verderop en ga slapen. Morgen naar de grote stad. Dat zal voor het eerst zijn sinds Thessaloniki, ik ben benieuwd....